Ostatnio było o „ówaniu” przy nazwach jednostek. Czytelnicy jednak zwrócili mi — słusznie — uwagę, że nie wszystkie kwestie jednostek dotyczące poruszyłem. Tym razem więc dalej, o jednostkach z nietypowymi symbolami na przykład.
-ów!
Mój wychowawca w podstawówce, dr inż. Jan Masny, zwykł przy wystawianiu ocen na koniec semestru ufać uczniom. Robił „uff, uff” i wystawiał ocenę nieco wyższą, niżby się należało. Ostatnio jeden z moich współpracowników, Michał, „ówa” studentom, pracującym z nami w kole naukowym.
Analiza wniosków
Zdecydowana większość Czytelników tej rubryki ma do czynienia z laboratoriami. I pewnie za każdym razem przeklina konieczność oddania sprawozdania, a czasem pewnie też otrzymaną za nie ocenę. Jakie są nasze błędy? Jak pisać, by oceny mieć wyższe?
(Dwa)tysiąckroć
XXI wiek. Od ponad pięciu lat. I problem. Pojawił się pewnie wcześniej, ale mimo to wciąż zdaje się być nierozwiązany (choć nie dla wszystkich).
Z Ampère’em o apostrofie
Owszem, wśród wybitnych naukowców było (i jest) wielu Polaków. Ich nazwiska, na szczęście, nie sprawiają nam zwykle problemów natury poprawnościowej. Niestety, nie można tego powiedzieć o nazwiskach naukowców zagranicznych. I o nich tym razem.